Reis naar de Noordkaap

Achteraf besef je pas echt wat en voorrecht het is dat je een dergelijke reis met je zoon mag maken. Hartelijk dank aan iedereen die dit mogelijk gemaakt heeft.

Oorspronkelijke planning naar de Noordkaap

Wellicht leuk om te weten:

• De reis die we gemaakt hebben was prachtig. Wij stelden niet veel eisen aan luxe, waardoor veel mogelijk bleek.
• Vanaf ongeveer 500 kilometer onder de poolcirkel wordt het niet donker. Je vergeet naar bed te gaan.
• Het is een fabel dat het lastig is om te tanken. Alleen vanaf 100 kilometer vanaf de Noordkaap kan het lastig zijn, zorg dat je dus voor 200 km brandstof bij je hebt, wanneer je nog 100 km van de Noordkaap bent.
• De diesel is duur. In Finland, was op één plaats de diesel het duurst (€2,66 per liter). De prijs van Diesel ligt meestal rond de € 2,50. In Duitsland het goedkoopst (€ 2,06 per liter)
• We hadden een porto cabine gekocht en meegenomen. Deze hebben we niet gebruikt, omdat er overal voldoende toiletten zijn, meestal schoon en voorzien van toiletpapier.
• De wegen zijn soms wat minder dan we in Nederland gewend zijn, maar toch prima. Wanneer je tijdig snelheid verminderd bij wegwerkzaamheden, is er niets aan de hand.
• Vanaf een paar honderd kilometer van de Noordkaap worden de wegen smaller. We hebben gezien dat men de spiegels bij elkaar van de camper reden.
• Soms denk je: “Daar komt een bus aan.” Het blijkt dan toch een camper te zijn. Er rijdt overigens wel een O.V.-bus naar de Noordkaap.
• Het eten en de diesel is erg duur maar je betaalt, wanneer je het een beetje plant, erg weinig stageld voor de camper.
• Totaal gereden 6375 km, 447,9 liter diesel (1 op 14,2) en 6 liter Ad-blue gebruikt.
• Ik heb een aantal keer gezegd: “Hier kom ik niet meer terug, gezien is gezien.”. Daniël gaf aan dat hij nog wel een keer terug wil.
• Noorwegen biedt de meeste afwisseling (ook door de bergen) in het landschap, Zweden en Finland zijn wat vlakker en je rijdt er sneller en goedkoper doorheen.
• Soms ligt er brandhoud bij een parkeerplaats, zodat je gratis een vuurtje kunt maken.
• Rendieren lopen meestal rustig op de weg en steken zelden snel (rennen??) over, wanneer je goed oplet is het prima te doen, zonder een rendier aan te rijden.
• Noorwegen heeft erg veel tolwegen. (Achteraf viel het totale bedrag mee: € 111,19)
• Zweden probeert in Nederland als een erg duurzaam land over te komen. In wekelijkheid valt dat tegen, veel diesels, terwijl je in Noorwegen veel elektrische auto’s ziet rijden en ook erg veel oplaadpunten tegen komt.
• De Zweden zijn niet de heren in het verkeer; ze geven je, wanneer je in wilt voegen, geen ruimte. Daarnaast hebben wij vernomen dat er in Zweden geen deugdelijke organisatie is die rijvaardigheidsbewijzen afgeeft, waardoor vele Zweden zonder rijbewijs rijden. (Dit laatste heb ik van horen zeggen, maar het klopt wel met het beeld dat je krijgt.)
• Wanneer je snel naar de Noordkaap wilt, kun je het best via Zweden en Finland gaan, de mooiste route gaat echter door Noorwegen.

Het verslag van de reis naar de Noordkaap.

De eerste dag zit erop. Het was fantastisch.

Vrijdag 18.00 uur vertrokken en zaterdag om 1.30 uur bij de parkeerplaats in Noord Duitsland gearriveerd. In de buurt konden we alleen met contant geld tanken. Op de parkeerplaats stond niemand en er was geen verlichting, een mooie start.

Zaterdag om 4.30 uur vertrokken naar de boot. We konden een half uur eerder mee. 6.00 uur arriveerden we in Denemarken. Direct doorgereden naar Zweden, na tweemaal tanken, wat gewoon met de pinpas ging, een mooie plek, 20 km Boven Stokholm (Fysingens naturreservat). gevonden. Hier hebben 6 campers de nacht doorgebracht. Wij hebben de bbq aangemaakt, heerlijk gegeten en van de aanwezige Dixie gebruik gemaakt. Daarna vlot in slaap gevallen.

De tweede dag veel kilometers gemaakt.

Zondag 19 juni om 8.00 uur opgestaan, na heerlijk te hebben geslapen. Eerst persoonlijke verzorging en ontbijt en om 9.15 uur vertrokken. We liggen inmiddels voor op het reisschema en willen woensdag op de Noordkaap arriveren en maken de planning wat krapper. Gevolg: heel lang rechtdoor rijden. Soms kom je langs mooie plekken maar de weg is eigenlijk best saai. We zagen in de verte wel een kudde dieren lopen, wellicht rendieren. Het kunnen ook reeën geweest zijn.

In Umea hebben we getankt en een supermarkt bezocht, die erg veel leek op een Duitse supermarkt. Omdat het bijna 17.00 uur was vroeg ik aan een mevrouw, tot hoe laat ze open waren. Enigszins verontwaardigd antwoorden ze: tot 23.00 uur natuurlijk. (En dat op zondag).

Om 19.00 uur arriveerden we bij de overnachtingsplaats, ongeveer 50 km Boven Umea (Robertsfors). Op dit laatste stuk waren wegwerkzaamheden aan de gang en zaten er op enkele plaatsen grootte gaten in het wegdek, iets wat in Nederland tot veel protest zou leiden.

Voor ons heeft Daniël weer een prachtige plek uitgekozen, aan de Baltishe zee. Na onze arriveerden nog een aantal, soms erg grootte campers.

De zon gaat om 23.05 uur onder en komt om 2.15 uur weer op. Wordt het nog donker? Om 23.05 uur is het nog gewoon licht. Wel zijn de korte broeken opgeborgen en warme kleding aangedaan. Lekker slapen en dromen dat we morgen rendieren zien.

Kijk ook eens in de Blog, er wordt gereageerd.

Derde dag prima verlopen, we lopen voor op de reisplanning.

Maandag 20 juni, om ongeveer 3.00 uur wakker geworden omdat de zon in de camper scheen. 7.30 uur opgestaan en om 8.45 uur gaan rijden. Het eerste stuk op de snelweg was erg bijzonder, omdat het eigenlijk een grindweg met veel gaten was. Toch konden we naar een paar kilometer weer vaart maken. Ook bijzonder dat je op de snelweg (E4) af en toe een rotonde, of zelf een verkeerslicht tegenkomt, omdat de weg dwars door de bebouwde kom gaat. Tankstations zijn er overigens voldoende en de diesel is niet duurder dan op enige afstand van de snelweg. “Gewoon” ongeveer €2,50 per liter.

Nadat het gisteren maximaal 14°C werd, is de temperatuur vandaag om 11.00 uur al opgelopen tot 19°C en om 19.30 uur was het 16 graden en in de zon zelfs warm. We hebben wel de lange broek aangehouden, omdat hier erg veel muggen en andere insecten rondvliegen die ons telkens aanvallen, om wat bloed te scoren.

We dachten vandaag tijd genoeg te hebben om het huis van de Kerstmans te bezoeken, toen we er onderweg achter kwamen dat het in Finland een uur later was, dan in Zweden, werd het krap maar het lukte net. Commercieel een erg goede zet van de Finnen, om bij de poolcirkel dit centrum op te zetten. De Kerstman was er ook en vroeg waar wij vandaan kwamen. Toen we Nederland noemde, zei hij; “goede middag” en begon iets over PSV Eindhoven, Fijenoord en NAC Breda te roepen. Hij had zijn huiswerk duidelijk gedaan. We mochten voor €45,– met hem op de foto maar niet dit aanbod ingegaan. Wel vreemd dat er vaak een rij staat voor een dergelijke foto. Even later zijn we de Poolcirkel overgestapt en hebben we het dorp van de Kerstman bekeken. Toch maar een paar, veel te dure, souvenirs gekocht en Daniël heeft € 5,– voor een A4-tje betaald, waarop staat dat de Kerstman verklaart dat hij over de poolcirkel gestapt is. Charles heeft er gewoon een foto van gemaakt.

Het vervolg ging naar een prachtige overnachtingsplaats (Vikajärvi), waar hout klaarligt om een kampvuur te maken en kajakkers in de snelstromende rivier hun kunsten vertonen. Onderweg hebben we gezien dat de levering van hout en stenen waarschijnlijk voor veel inkomsten voor de Zweden zorgt. In tegenstelling tot wat de reclame je wil laten geloven, wordt veel met dieselauto’s gereden.

Grapje van Daniël : “ Zullen we doorrijden, tot de zon onder gaat?”

Reacties op de blog zijn de volgende dag pas zichtbaar, omdat ik ze eerst goed moet keuren. charleslohnstein.nl/blog

Vierde dag in het teken van de Sami.

Dinsdag 21 juni, dit is echt de langste dag, hier eigenlijk een aantal dagen en nog noordelijker een hele maand. Afgelopen nacht trad de schemering niet eens in, het bleef gewoon echt licht en je vergeet naar bed te gaan, toch maar gedaan. Om 8.00 uur opgestaan en om 9.10 uur zijn we gaan rijden, vandaag een relatief korte trip van ongeveer 300 km. Om ongeveer 13.30 uur kwamen we in Inari aan, na een rit door het prachtig Finland. Onderweg enkele rendieren gezien, soms waren ze gewoon in de berm aan het eten. Een foto maken lukte niet, omdat we de gang er op de autoweg erin moesten houden. Toen we later op de dag uit de supermarkt kwamen, stonden er buiten drie rendieren op ons te wachten. Hun naam deden ze geen eer aan, zo sloom als ze liepen. 

We bezochten museum Siida, over de Sami bevolking, de oorspronkelijke inheemse bewoners van Lapland. Zij hebben ook een eigen parlement. De Sami is overigens nog de enige, inheemse bevolkingsgroep van Europa. Indrukwekkend is het om te zien hoe zij met en in de natuur leven. Ze moeten in de winter wel veel hout stoken maar dat hebben ze voldoende om zich heen. 

Aan het eind van de middag vertrokken richting de Noorse grens. De geplande overnachtingsplaats keurde we af. Uiteindelijk belanden we 11 kilometer van de grens op een parkeerplaats, waarbij we het laatste stuk, op de 92, nog maar weinig tegenliggers tegenkwamen. Op de parkeerplaats stonden ongeveer 6 campers en 6 auto’s. Wij waren wel in voor een praatje maar de automobilisten waren weg en de inzittenden van de campers bleven waar ze waren, binnen. Dus eten koken, ja buiten.  Aha, er komt nog een camper de parkeerplaats op rijden. We zagen dat de bestuurder zijn stoel om draaide, maar niet naar buiten kwam om ook maar te kijken of zijn camper goed stond. Gisteren hadden we aanspraak genoeg en morgen zal dat ook wel weer zo zijn, wanneer we een parkeerplaats met een toilet kiezen, daar zijn denken we meer mensen die de camper uit moeten, omdat ze niet alles bij zich hebben. Wij kunnen overigens wel douchen, omdat Daniël de waterzak gevuld heeft. Vanwege de regen, maar voornamelijk de muggen zijn we toch maar in onze camper gaan zitten. Straks lekker slapen en  morgen naar de Noordkaap. 

Dag 5: gearriveerd op de Noordkaap.

Woensdag 22 juni, we worden wakker terwijl het buiten nog steeds regent. Wanneer we de camper uitstappen blijkt het ook nog eens koud te zijn, 6 °C. Wij als bikkels, gingen gewoon buiten de haren wassen en ook de afwas van gisteren, die hadden we vanwege de regen laten staan, doen. Door het koude water begonnen de handen te protesteren. Het was al 10.10 uur voor we eindelijk vertrokken. 

Vrij snel kwamen we bij een bord, waarop stond dat we een tolweg naderden, even later bleek dat we ongemerkt Noorwegen binnen gereden waren. Gisteren voor niets het teveel aan drank, dat we officieel niet mee naar  Noorwegen mochten nemen opgedronken. Even later kwamen we in Karasjok, de hoofdstad van de Sami. We waren ook terug in de tijd gegaan, de klok gaf 9.52 uur aan. 

Ondanks het gegeven dat de afstand tot de Noordkaap niet zo groot was, kwamen we er toch pas om 14.30 uur aan. Het was een mooie tocht waarin het landschap veranderde van prachtige bossen naar bergachtig gebied, waar we kuddes rendieren maar ook schapen, langs de weg tegenkwamen. Hoe dichter we bij de Noordkaap kwamen, hoe kaler het werd, geen bomen meer en steeds meer stenen. Vlak voor we arriveerden werd het erg mistig, domme pech. Even wachten voor de ingang en voor meer dan 60 euro mochten we naar het monument op de Noordkaap. De caissière vertelde dat het bezoek van de expositie en de shop bij de prijs inzat. Parkeren was ook gratis. Ze vond dat een Noorse kroon meer waard was, dan dat mijn bank rekent. Maar o.k. het mag wat kosten. De expositie omvatte ook een kapel en een film over de seizoenen op de Noordkaap. We hebben een paar leuke foto’s gemaakt en wilde in het restaurant gaan eten. Even daarvoor was het erg rustig maar na de aankomst van een bus met Denen, viste we achter het net. “Morgenvroeg om 12.00 uur kunt u weer iets eten.” Gelukkig had men aan een andere balie wel brood met worst, dat maar gegeten, ook best lekker. 

De mist begint inmiddels wat op te trekken en de voorspelling is dat het om 1.00 uur redelijk helder wordt, daar wachten we op. De foto’s volgen morgen. 

Dag 6: De start van wat vast een mooie terugreis wordt.

Donderdag 23 juni begon om 0.00 uur, toen we buiten bij het monument van de Noordkaap stonden. Onder de grote mensenmassa hebben we vier Nederlanders ontdekt, natuurlijk even een praatje maken. In elk geval één van hem beschikte over veel mensenkennis. Hij vroeg hoe we hier waren. Ik vertelde dat we met een camperbusje waren, waarna hij vroeg of ik in die camper wel dwars kon liggen.

Ondertussen was de mist opgetrokken en mochten we meemaken dat de zon ging schijnen, niet onder ging en  vervolgens weer begin te klimmen; prachtig.

Natuurlijk laat naar bed en niet al te vroeg op. De harde wind, in combinatie met de temperatuur maakte dat het erg koud op de Noordkaap was. We  besloten de luifel in te laten en geen koffie te zetten. Om 9.25 uur rijden we weg en zeggen tegen elkaar: “Nu begint de terugweg.”

Onderweg was het zicht prima en we genoten van het mooie landschap en nog na, van het geklets van gisteravond. Onderweg merkt Daniël op dat de schapen (rendieren) levensmoe zijn, omdat ze steeds op de weg lopen. Op de overnachtingplaats (vlak voor Storslett) overwoog hij de bel, die de Ooi om de nek had af te pakken, omdat de bel hem irriteerde. Verder hebben we rustig aan gedaan en van de feestvierende Noren vernomen dat ze vanavond met het gezin en eventueel kennissen midzomernacht vieren (altijd op 23 juni). Ook zagen we onderweg vaak een vuur branden: hoorde ook bij het feest. Daniël gaat vanavond sterren kijken, ja ja.

In de blog staan al leuke reacties. charleslohnstein.nl/blog

Dag 7: Prachtige omgeving maar het schiet niet op.

Vrijdag 24 juni 2022 vertrekken we om 10.20 uur vanuit de parkeerplaats, nabij Tretten. Nadat de zon vanochtend even geschenen heeft, is het gaan regenen, mooi uitgereikt, droog wanneer we stilstaan en af en toe regen wanneer we rijden, maar ook vaak prima zicht, waardoor we weer mooie foto’s hebben kunnen maken. We hebben ervaren dat het noorden van Noorwegen prachtig is, maar mede door al de bergen, schiet het niet op om er doorheen te rijden.

Om 17.58 uur miste we net de boot van Skarberget naar Bognes. Was het pech of juist leuk, nu kon Charles een praatje maken met de mannen, die aan de oprit van de boot aan het werk waren en ook op de ferry stonden te wachten. Ze vertelde dat ze 7 dagen werkte en dan weer 7 dagen naar hun huis in Zweden gingen, ook in de winter. Om 18.40 uur vertrokken de boot.

Overnachten wilde we op een camping, omdat we daar dan konden douchen. Maar we wilde ook nog wat verder. Op een camping gevraagd of het mogelijk was om te douchen, zonder te overnachten. De vrouw aan de receptie keek ons verbaast aan: natuurlijk kon dat, kosten 75 Noorse kronen, voor ons een prima oplossing. De vrouw keek heel vreemd toen Daniël grappig dacht te zijn, door te vragen of hij voor dat geld ook naar het toilet mocht.

Ongeveer 100 kilometer verder z’n 100 km voor Fauske (onze eigenlijke bestemming) hebben we de camper om 21.30 uur geparkeerd, nog soep gegeten, met wat Duitsers geklets, gevist en een Duits echtpaar uitgelegd hoe men een werphengel in moet groeien. Het lukte de vrouw na verloop van tijd, waarna het kunstvisje achter een steen bleef haken, niet meer los kwam en alle kan op een vis verkeken was. En voor we het in de gaten hadden was het alweer 23.30 uur. Nog even iets op de site zetten en dan naar bed.

Dag 8: Mooie dingen gezien en flink opgeschoten.

Zaterdag 25 juni 2022 gaan we om 8.19 uur rijden. Charles heeft zijn pols verbrand omdat de inhoud van het koffiefilter erover gevallen is, flink rood en maar hopen dat de huid heel blijft. Een tijdje later doet het gelukkig alleen pijn en geen blaren.

Rond 10.00 uur komen we in Fauske aan, waar we het openluchtmuseum, de kerk, een outdoor schop en de drankenhandel van de overheid bezoeken. In het open luchtmuseum stond een huis uit het jaar 1800, met een groen dak. Het nog in een prima conditie, ook de brandblusser die binnen hing was nog intact. We troffen een witte kerk met een bescheiden toren aan, alles van hout. De kerk was open en wij naar binnen. Vrijwel direct ging het alarm af. Waren we niet voldoende vroom? Er kan niemand om ons in de boeien te slaan, dus vanuit de ingang snel even een foto gemaakt en weer wegwezen.

Verder naar de poolcirkel, waar we rond 13.00 uur aankwamen. Het was er 24 °C en er lag sneeuw, bizar. Verder veel commercie en gestapelde stenen. Hier hebben we het vel van een rendier gekocht, nadat we dachten dat het dier vast een goed leven gehad moet hebben  in deze prachtige omgeving. De verkoper probeerde ons nog een speciale tas  voor de huid aan te smeren, waarin de huid kon ademen, waar we niets mee kunnen omdat Bambo gewoon op de grond in de kamer gaat liggen. Ademen doet hij immers al een tijdje niet meer. We hebben nog wel gevraagd of ze nog tanden van rendieren hadden, het antwoord was dat rendieren alleen kiezen hebben en die hadden ze niet. (Net als met de worteltjestaart, wanneer veel mensen erna gaan vragen, komen ze vanzelf in de winkel te liggen. Ik zal ze niet kopen.)

Wij weer verder. En kwamen we, om ongeveer 16.30 uur,  bij een prachtige plek het bleek dat we daar niet mochten overnachten. Iets verder (Eiterstraumen), zagen we een schitterende plek, waar eigenlijk maar een camper op een verhard stuk kon staan er waren twee Duitse voertuigen. Wij vroegen of we bij hem mochten komen staan, waarna ze vertelde dat ze net van plan waren om weg te rijden, wij dus wederom een prachtige (verharde) plek, de eerste keer zonder toilet, na 398 kilometer gereden te hebben. Nog even geprobeerd vis te vangen, geen succes. Ik start met een boek.

Dag 9: Niet veel bijzonders te doen op zondag.

Zondag 26 juni vertrekken we om 9.55 uur, richting Trondheim. We hebben ervaren dat onze overnachtingsplek ook gebruikt wordt door de plaatselijke bevolking. Men komt er zwemmen en wandelen.

Verder hebben we vandaag niet zo veel bijzonders meegemaakt, in Noorwegen is de zondag nog echt een rustdag. Onderweg veranderde het landschap en kwam je weer agrarische bedrijven tegen, de boeren waren druk bezig het kuilvoer van het land te halen. We wilde wat vlees kopen voor op de bbq maar bij de supermarkt in Steinkjer was alleen een zeer klein gedeelte open omdat het zondag was. Vis voor op de bbq was er wel maar dat lust Daniël niet, verwend jong. In het kleine deel van de supermarkt was er wel behoorlijk druk, toch mochten we 10 liter drinkwater in de jerrycan doen.

Na gedeeltelijk hobbelige wegen, wat regen en onweer vonden we rond 16.30 uur een prachtige overnachtingsplek. Vrij snel zagen we over het spoor een erg lange trein met allemaal boomstammen langskomen, nationaal product. Naast ons stond een Zwitsers echtpaar, vriendelijke mensen  waarbij opviel dat de man duidelijk meer geld aan z’n camper besteed had, dan aan zijn eigen gebit. Gelukkig kwamen de mensen vandaag wel uit hun campers. Later: spelletje doen, boekje lezen en morgen Trondheim bezoeken.

Uit de blog van Jan Pieter Wepster:

ook koffie drinken is een vak
je giet het op en hebt een bak
toch ging het mis na zoveel jaren
en zit er één nu op de blaren
maar God zij dank liep het goed af
en rijdt de bus weer op een draf
langs ’s Heeren wegen in de kou
een tip van mij, drink koffie lauw

Dag 10; De mooie stad Trondheim bezocht.

Maandag 27 juni komen we rond 11.30 uur in Trondheim aan, op de parkeerplaats die Daniël gekozen heeft we lopen het centrum in. Tijdens de voorbereiding van de reis hadden we gezien dat er een grote kathedraal was. We vroegen iemand naar het toeristenbureau, dat zat om de hoek, wij ernaartoe. Een uiterst vriendelijke mevrouw vertelde dat het toeristenbureau daar niet meer zat, haar advies was om met de bus naar het  nieuwe bureau te gaan. Wij gewoon lopen door de straat van het centrum op een gegeven moment zagen we een kerk, wij er naartoe, nadat we enkele winkels van binnen bekeken hadden.

De kerk was bewonderenswaardig, een kerk zoals een kerk hoort te zijn. We liepen naar binnen en direct viel op dat er in de kerk nogal wat mensen zaten, die de indruk wekten dakloos te zijn, ze zaten aan de koffie en de thee. We liepen naar buiten en een aardige vrouw, die vrijwilliger bleek te zijn, wilde van ons een foto maken. We kregen zwarte koffie en men wilde ons elk vier warme, dikke knakworstjes geven. Wij vonden dat we dat niet aan konden nemen. Er werden krukjes klaargezet en een andere vrijwilliger kwam even bij ons zitten en begon in het Engels te praten. Ze vertelde elke dag van 12.00 uur tot 15.00 uur de kerk te openen voor iedereen,  maar vooral ook voor de daklozen. Toen ik vroeg of er niet veel alcohol problemen waren, omdat de drank zo duur is, melde ze dat alcohol en drugs een groot probleem was. Even later liep er een slecht uitziende vrouw van een jaar of 40 langs, met een joint. We waren erg onder de indruk van het vrijwilligerswerk. De uitnodiging om tegen  14.00 uur naar de priester te komen luisteren en vervolgens het orgelspel aan te horen, sloegen we af.

Even later kwamen we in een winkelcentrum, waar, jawel, ook een toeristenbalie was. We kregen een kaart waarop een en ander aangeduid was. De man die zijn best deed ons iets duidelijk te maken, konden we niet verstaan. Wij naar de kathedraal,  een ander wereld dan de eerder bezocht kerk. 120 kronen entree en koffie was ook knetterduur.

Na het bezoek aan de zeer grote stad, reden we verder richting Oslo we hebben de weg 3 genomen en niet de E6, omdat we ook wel eens iets anders wilde zien. Het hoogste punt was 722 meter boven zeeniveau. We zagen ook een groot meer, 480 meter boven zeeniveau, zeer bijzonder.

Na een aantal keren te hebben gewacht omdat men de weg opnieuw aan het asfalteren was, kwamen we om 17.55 uur  op een prachtige plek, 272 km Boven Oslo. De temperatuur is met 19°C erg aangenaam. Er was een toilet, zo schoon als vele het thuis niet hebben. Vuur aan bbq-en.

Uit de blog van Jan Pieter Wepster

ja op dag acht ging meer nog fout 
men drong een kerk in, heel erg stout 
en zelfs een rendierhuid bleek flop 
niet elke dag is zomaar top 
maar zondag was wel weer okay 
een lange trein nam boompjes mee 
ook water tanken hoort er bij 
en een gedicht……verrek van mij !!

Dag 11: Een bezoek aan het drukke Oslo.

Dinsdag 28 juni is het druilerig weer, gelukkig kunnen we op de parkeerplaats buiten koffie zetten. Nadat we vertrokken zijn, gaat het al snel stevig regenen. Er zijn minder wegwerkzaamheden, waardoor de reis voorspoedig verloopt, alleen ernstige regenval zorg ervoor dat de vaart er soms uit moet. Ongeveer 40 km voor Oslo komen we weer op de E6, die nu een 4-baans snelweg geworden is, met een afrastering aan beide zijden, de kans op het ontmoeten van rendieren lijkt naar 0% is gedaald. Een eind verder wordt de E6 toch nog een stuk 2-baans. Af en toe worden de hekken onderbroken om zo oversteken voor rendieren mogelijk te maken.

De Ikea heeft, vanaf een filiaal aan de rand van Oslo een pendeldienst naar het centrum, voor ja, onbegrijpelijk € 0,–. Wij eerst nog aan de chauffeur vragen of dit ook voor ons was, “zeker, parkeer de camper en stap in”. Om ongeveer 14.00 uur stonden we in het centrum. In de bus zat ook een jongetje van ongeveer anderhalf aar. Toen ik voorstelde om hem wat Nederlandse woorden te leren reageerde de moeder dat ze dat zelf al gedaan had. Een Nederlander die met een Duitser getrouwd was, in het zuiden van Duitsland woont en hier op vakantie was.

In Oslo bleek het erg druk te zijn, het deed ons aan Amsterdam denken, alleen de straten waren wat breder, maar er waren ook zwervers en zelf een Feyenoord fan, waarmee niet te communiceren viel. We hebben wat zaken bezocht en een rondje rond het paleis, door de prachtige tuin, gelopen en wat gedronken. In een souvenirshop viel op dat men kennelijk nog steeds trots is op de activiteiten van de Vikingen. We kwamen ook langs de nachtclub waar op 25 juni twee jongeren vermoord werden en 21 andere mensen gewond raakten. Om 17.00 uur stond zo’n beetje al het verkeer vast, bij de bushalte stonden mensen te klagen dat het altijd een ramp was, toch was onze bus was redelijk op tijd. Bij de Ikea hebben we gegeten, natuurlijk eerst gezellig in de rij gestaan en ervaren dat we van dat Noors eigenkijk niks snappen. Wel de laptop even aan het lichtnet aan kunnen sluiten. Daarna zijn we naar het Vigalandpark gegaan, waar we de moeder met kind niet konden vinden maar wel de vader met puber. Het begint te schemeren, wanneer we en plek bij Horten vinden, ongeveer 58 kilometer vanaf Larvik, waar we donderdag de boot naar Denemarken nemen. Vandaag al met al een dag die totaal anders was dan alle andere dagen. In Noorwegen wonen ongeveer 5,4 miljoen mensen, waarvan meer dan 10 % (697.000) in Oslo woont, wat Oslo tot een totaal andere “wereld” maakt dan de rest van Noorwegen. Opvallend is ook het grote aantal elektrische auto’s in Noorwegen, in tegenstelling tot het aantal in Zweden.

Dag 12: Mariene museum en bijna bij de ferry.

Woensdag 29 juni gaan we eerst naar het scheepvaartmuseum. De Noren is het goed gelukt om veel oude zaken, die een beeld van hun krijgsmachtskunsten op het water geven, bij elkaar te zoeken. In het museum zijn bij voorwerpen, foto’s en schilderijen vaak lange teksten geplaats, alleen in het Noors. Wij hebben gevraagd naar een Engelstalige toer, maar die was er niet. Advies: probeer met Google translate de tekst te vertalen. Al met al een aardig museum met een onderzeeër, wel gedateerd, met wat moeite kon ik één foto van een kruisraketten vinden.

We zijn nog even Horten in gelopen en vervolgens naar Larvik gereden, waar Daniël een prachtige plek aan de zee gevonden had, met zicht op de veerboot, waar we over ongeveer 24 uur later mee afvaren. Laatste biertje opgedronken, waarna Daniël het blikje aan mijn oor hield: “Hier kun je de zee horen!”. Ik zat 10 meter van de zee en hij dacht dat ik een blikje nodig had om de zee te horen. Verder liep er nog een oude mevrouw langs het water. Die keek naar het water en de rotsen die aan de kustlijn lagen. We waren bang dat ze in het water zou vallen, maar gelukkig bleek het geen zelfmoordpoging.

Omdat er achter onze camper een paaltje stond met een QR-code, kwamen veel mensen even een scan met hun telefoon maken. Het leverde punt in het algemeen wandelklassent op, wist een Noorse vrouw ons te vertellen. Je had er veder niets aan en kon er ook niets mee verdienen; het ging om de eer. Op deze manier schijnen de Noren massaal in beweging te komen. Even later kwamen er nog twee kerels een uur duiken, gewoon om te oefenen.

Dagen 13 en 14: Terug naar huis.

Donderdag 30 juni 2022. Omstreeks 8.30 uur ben ik gewassen, geschoren en heb ik koffie gezet. Vandaag is de dag dat we de Ferry naar Denemarken nemen. In de ochtend en de middag bezoeken we, te voet, het centrum van Larvik. We hebben nog even gekeken of er bijzondere dingen te zien waren, maar dat was niet het geval. Dus een mooie en lange wandeling, langs twee jachthavens, naar het genoemde centrum gemaakt. In het centrum hebben we een gedicht voor Jan Pieter gefotografeerd en ieder een middelmatig groot stokbrood gegeten. Ik met ei, beetje salade en garnalen, Daniël met ham en kaas; ik krijg hem nog steeds niet aan de vis.

In de ochtend kregen we een mail en een sms van Colorline (Ferry) dat het vandaag erg druk op de wegen kon zijn en ons werd geadviseerd om op tijd te vertrekken. Nou aan ons zou het niet liggen. Volgens het schema moesten we om 16.30 uur inchecken, wij waren er om 15.00 uur, zeker niet de eerste. De dame aan het loket vroeg het reserveringsnummer, waarna ze vriendelijk vroeg of wij Charles en Daniël waren. We bevestigde dat en kregen elk een kaartje met onze naam erop. (Was ze bang dat ik mijn naam zou vergeten?) In rij 6 moesten we gaan staan, helemaal vooraan, waar we alles goed konden zien. (In de andere rijen standen voertuigen met een ander formaat.) Na verloop van tijd arriveerde de boot. Er kwamen veel vrachtwagens en campers af en vooral aan de stroom personenauto’s leek geen eind te komen, maar na ongeveer 37,5 minuten was het schip toch leeg en begon men het weer vol te laden. Wij balen, eerst alle personenauto’s naar binnen en toen mochten wij pas gaan rijden. De man die het signaal gaf vertelde dat we omhoog moesten. In het schip was het erg indrukwekkend, inmiddels hadden ze alle personenauto’s, in een gigantische lift, omhoog getild en de ruimte eronder was 2,40 meter. Wij er onderdoor waarna we, schuin omhoog, bijna tegen de deur moesten gaan staan. Naast ons stond nog één auto in de doorgang naar buiten, z’n auto met een schoonmoeder (in skibox) er bovenop. Wat we zeker weten, is dat wij straks als eerste het schip verlaten.

Toen wij op het dek liepen, was men nog steeds auto’s, campers, caravans en vrachtwagens aan het laden. Een paar vrachtwagens konden niet meer mee maar de rest wel. Stampval zat Super Speed-2. Het deed het schip echter geen zier en het ging er met een flinke snelheid vandoor. Ik heb de snelheid bij een bemanningslid nagevraagd; 27 knopen: 50 km/h dus. Het schip liet een gigantische gele walm met uitlaatgassen zien, die tot ver achter het schip zichtbaar bleef.

Aan boord hebben we met wat mensen gekletst, wat gelachen en gegeten. Tevens ook al besloten dat we, indien het veilig zou kunnen, direct door naar huis zouden rijden. We willen beide graag ons lief weer ontmoeten. Wij waren al 50 kilometer onderweg toen de laatste auto’s van de ferry kwamen.

Om 4.30 uur leek het ons toch beter om maar even te gaan slapen. Om 8.00 uur vertrokken we weer, waarna we om ongeveer 12.30 uur in Driel arriveerden.

Binnenkort plaats ik de dagen in omgekeerde volgorde op deze site, dag 1 bovenaan.

Ook worden nog enkele wetenswaardigheden toegevoegd, voor mensen die ook naar de Noordkaap willen. Als vader en zoon trip, zeer aan te bevelen.

Zoals eerder geschreven besef je achteraf wat een voorrecht het is om een dergelijke reis met je zoon te mogen maken. De gezondheid liet et toe, de financiële middelen waren er en collega’s waren bereid mijn werkzaamheden zoveel mogelijk op te vangen.

Veertien dagen de school uit. Zeer veel dank aan Tanja Thomas, Menno van der Ree en Anne Tilleman. Ook veel dank gaat uit naar de bestuurder van de Scholengroep Over- en Midden-Betuwe, Ilse van Eekelen, die akkoord gegaan is met mijn afwezigheid. Ik gun het iedereen en hoop dat ik niet teveel afgunst gewekt heb. Daarnaast dank aan Hans van topcamperverhuur.nl, die ons en prima vehicle geleverd heeft om de reis aan te gaan. Bovenal dank aan Wilma, die het goed vond dat ik 14 dagen weg was en ook nog eens behoorlijk wat geld uitgegeven heb. Ook hier weer een top-wijf.

Dus hartelijk dank en je krijgt meer spijt van de dingen die je niet doet dan van de dingen die je doet, Echter niet overdrijven want thuis is het ook gewoon fijn.

Charles Lohnstein